پسرکی که گلسرخ مغرورش را داخل اخترک شماره فلان رها کرده و مدام از رفتار آدمبزرگها تعجب میکند.این روزها اما انگاربسیاری دلشان برای شازده کوچولو تنگ شده و صدای زنگ گوشیتلفنهمراهشان موسیقی تیتراژ همین انیمیشن است. با وجود این اگر دلمان برای شازده کوچولو تنگ شد کافی است کمی مانند او به دورو اطراف نگاه کنیم و نگذاریم چشمها آلوده عادت شوند. براینمونه از خود بپرسیم چرا برخی رانندهها با دیدن کهنسالیخمیده و منتظر خودرو، بیتفاوت از کنارش میگذرند اما همین آدمها کنار ایستگاه برای قاپیدن مسافر از رانندههای دیگر دستهای مسافر بی چاره را به سمت خود میکشند. کسیچه میداند شاید برای همین است که به آنها «مسافرکِش» میگویند. با این نگاه میتوانیم هر روز بارها و بارها زیرلب زمزمه کنیم که «این آدم بزرگها راستی راستی چقدر عجیبند».
اگر کتاب شازدهکوچولو اثر آنتوان دوسنتاگزوپری را نخوانده باشید بهطور حتم بارها و بارها انیمیشن آنرا از تلویزیون دیدهاید.
کد خبر 146616
منبع: همشهری آنلاین